HAYAT OKULU

Editör

Karanlığın ardını göremezsin çoğu zaman,

Birileri boyar gözlerini,

Seni, kendi istedikleri yola sürükler.

Sen savruldukça savrulursun,

Kimsenin umrunda değilsindir.

Seni doğrudan saptırmak isterler,

Sen bunu anlamazsın.

Yüzündeki o maskeyi nasıl bileceksin?

Söylenen yalanlar, sana doğru gelir.

Hatta seni sürükledikleri yerelerin,

En iyi yer olduğunu zannedersin,

Ta ki o zaman gelene kadar.

Yüzlerdeki maskeler düşünce,

Gerçekleri görmeye başlarsın.

Dersin ki;

Bunlar bana yabancı,

İyi ki yakınlarım var.

Sen etrafa şaşkın şaşkın bakarken,

Birilerini fark edersin.

Az önce, can dostum dediğin, 

Onun da gerçek yüzünü görürsün,

Nutkun tutulur.

Kelimeler boğazına düğümlenir,

Her şey gün yüzüne çıkar.

Seni götürmeye kalktıkları,

Yolun tozları halen ayağındadır.

Temizlenmek istersin,

Ama elin kolun bağlıdır.

Kaçıp gitmek istersin,

Onca insanın maskesi, ayaklarına takılır.

Sen kaçtıkça, yaptığın hatalar yüzüne vurulur,

Dersini almışsındır,

Tebrikler,

İşte şimdi hayat okulundan mezun oldun.

                              Gaye ÖZTÜRK

             Geyve Anadolu Sağlık Meslek Lisesi