İlyas Taş ile röportaj

Mustafa Hamdullah ERGİN

Birincisi: 26 yıl önce röportaj yaptığım gencecik İlyas, gitmiş. Yerine saçı sakalı ağarmış, Ellisine merdiven dayamış biriyle karşılaşmam.

İkincisi: Bu dünyada alay ettiğimiz İlyas gibiler; ahirette sorgusuz sualsiz cennete giderken acaba bizler ne yapacağız? Ben bunları düşünüp gözlerim yaşarırken, İlyas: “Benim için üzülme, ben iyiyim.” Diyerek sırtımı sıvazladı.

Yıllar önce öğretmen Rahim Özbek, Bolu’ya gitmek için araç bekler. Rahim öğretmenin nereye gideceğinden haberi olmayan İlyas: “ Biraz sonra araba gelir, biner Bolu’ya gidersin.” Diyen İlyas mı deli, yoksa ki biz mi?

Öğretmen Selçuk Altun ve arkadaşları Arifiye Rehabilitasyon merkezinde kalan İlyas’ı Ziyarete giderler. “Biz geldik ama acaba İlyas bizi hatırlar mı, tanır mı?” diye düşünür. İlyas gelir, tek tek isimlerini söyler ve “Hoş geldiniz.”der.

İlyas’a şimdi kaldığı Arifiye Rehabilitasyon merkezi soruldu. İlyas: “Orası da güzel ama Geyve daha Güzel.”dedi.

Toplumda İlyas ve İlyas gibiler bitmez. Belki bizim çocuklarımız veya yakınlarımızdan biri de böyle olabilir. Bunun için böyle insanlara iyi davranmalıyız.

Boğaz köprüsünden atlayıp intihar etmek isteyen kişiye moral verip yardımcı olunca hayata dönüyor.

Acaba biz de İlyas’a destek olsaydık, topluma kazandıramaz mıydık? İlyas’ı kaybettik, bari diğerlerine sahip çıkalım.

Fotoğraflar: Hasan Yılmazer

Mehmet Aydoğan ve İlyas Taş