İbrahim AÇILAN
Yazı-Yorum
Gönül
Kirpiğin oklarını yedi nigârdan gönül.
Bir dem nasib almadı yine bahârdan gönül,
İnledi, feryâd etti, gül umdu hârdan gönül.
***
Ferman geldi cânândan, çöller mekânı oldu,
Öz canından geçti de, geçmedi yârdan gönül.
***
Meded eyle, sun cânâ, sevdanın badesini,
Mest olsun, ayılmasın, içsin sâgârdan gönül.
***
Çare sunma ey tabib, dermân sende değildir,
Kirpiğin oklarını yedi nigârdan gönül.
***
Bir gözleri ahuya râm eyledi gönlünü,
Yârdan gayrı hûbları, saydı ağyârdan gönül.
***
Karun olsa meyletmez bu dünyanın vârına,
Yârda talan olmayı, saymada kârdan gönül.
***
Ola ki kemendini örseler yâr zülfünden,
Sakınmaz öz canını, billâhi, dârdan gönül...
#
