LEYLA’YA
Yardan gayrı bir Lokman dindirmez sızımızı,
Açtığımız hayalde kaparız gözümüzü,
Azat nedir bilmeyiz, Leyla’nın hadimiyiz.
İbrahim AÇILAN
Çıkmazımız Yusuf’un kuyusundan da derin,
Gülzârlar sizin olsun, bana çölleri verin,
Vedaya ettiğimiz yeminin nadimiyiz.
Dergâhımız bezm-i gam, kelamımız figandır,
Leyla, yüreğimizde can içre özge candır,
Ömrün gülistan çağı, yâr uğruna talandır,
Âşık-ı sadık biziz, sevdanın kadimiyiz.
Rebapta biz söylendik, ney’e biz nefes verdik,
Vefa ektik çöllere, murat gülleri derdik,
Canı yağma eyledik, vaslın sırrına erdik,
Pervaneyi yandıran niyazın kudümüyüz.
Yollar Leyla’dan gelir, yine Leyla’ya gider,
Çok şükür, bahtımıza Leyla’yı yazmış kader,
Ömrün son durağından zülf-ü siyah el eder,
Kerem, Ferhat, Mecnun’un menzilgâh nedimiyiz.
İbrahim AÇILAN
#
