Esra KILIÇ Ayaklı Yazar

Yorgunum

Yorgunum

Usandım vefasız senin derdinden
Kırıldı yüreğim kırgınım kırgın.
Kaç bahar tükendi senin ardından
Yoruldu yüreğim yorgunum yorgun.

Bu nasıl bir sevda nakışı çile
Yürekten yüreğe akışı bile
Ölümden beterdir bakışı güle
Vuruldu yüreğim vurgunum vurgun.

Bilmedim tutuştu nasılda sinem
Zincire vuruldu hasretli senem
Tutuldu dillerim kitlendi çenem 
Serildi yüreğim serginim sergin.

Ne şiir bıraktım ne destan kaldı
Seni yazmadığım satır mı oldu.
Ağardı saçlarım gör benzim soldu
Duruldu yüreğim durgunum durgun.

Akmıyor gönlümün ümit pınarı 
Kırıldı kalbimin ince kenarı
Güveler kapladı koca çınarı
Darıldı yüreğim dargınım dargın.

Kurudu dallarım bir sabah erken
Büküldü dizlerim sana gelirken
Gözüm ağırlaştı yola gülerken
Sürüldü yüreğim sürgünüm sürgün.

Makberi bu gönül bedene ağır
Seni duymaz aşka sevgiye sağır
Artık veda vakti bak ağır ağır
Yoruldu yüreğim yorgunum yorgun.
****************************

“Düğündü… Bazen bir ceset. Önce beşikti, sonra leş.
HAYATTI, HATANIN HAKİKATLE HARMANLANDIĞI.”