Bilyelerini Rüyasında Unutan Çocuk!!! ):

ben çok yeniyim burda...

kalemim de çok yeni...

acemiliğimden kaynaklanan titremeler olabilir kalemimde, okurken bunları hissettirebilirim size... affedin

çok severim ben çocukları, hemde çok...

acizler çünkü, çaresizler, sessizler,kırılgan ve suskunlar, SEVİMLİLER.

aslında anne ve babalara sormak lazım nasıl sevildiklerini. hani derler ya ana baba olmadan anlayamazsınız. ben anne değilim henüz...

..

küçükler, yenilmeleri bu yüzden...

nasıl da masum masum bakarlar değil mi

tebessümleri eksik olmaz yüzlerinden, benide sev gibi yalvarır bakışları...

hiç gittiniz mi Esirgeme yurtlarına,

ben bi kere o yürekliliği gösterip gittim, şimdi istesemde yüreğim kaldıramıyor girmeyi.

hala kulağımdan gitmez küçücük dudakların bana

"ablacım telefonunu verir misin? annemi bi arayıp konuşayım, neden gelmiyosun diyeyim" deyişi...

hangi yürek dayanabilir o ufacık bedeni oraya bırakmaya, nasıl bir anne baba.

sordum bi kaç tanesine neden burdasın diye;

kiminin anne babası ayrılmış babasının bakacak gücü olmadığından bırakmış.

kimisinin annesi başka bi adamla kaçmış babası vermek zorunda kalmış... ):

offfff...

küçücük bedenlerinde kocaman dertler...

yurtlardakiler yine çok şanslı değil mi sizce..

ya diğerleri bi yurda bile başını sokamayanlar,

kışın ortasında karın altında kalanlar, selpak satmak, araba camı silmek için bizlerden azar işiten, itelenen küçücü eller...

ne diyim melekler, allah yardımcınız olsun...

 neden bunu yazdım bende bilmiyorum, dedim ya seviyorum çocukları.

yazı mı beğenen de olur beğenmeyende yazmak için yazmadımben bunu...

onları bu hallere koyan bizler değil miyiz?

sadece daha duyarlı olmaya davette bulunmak istedim...

beğenen beğenmeyen herkese sevgiler